08-08-2000
In de afgelopen jaren hebben alle Amsterdammers met een minimuminkomen als het goed is fl 1000,- of fl 1500,- ontvangen, al naar gelang de gezinssituatie. Dit is de zogenaamde ‘plusvoorziening’. Daarnaast is men begonnen de schuldhulpverlening beter op poten te zetten, is er een woonkostenfonds ingesteld en zijn er nog enkele andere maatregelen genomen om dat de situatie voor Amsterdammers die met verarming te maken hebben wat te verlichten. Ook enkele stadsdelen zijn begonnen met de ontwikkeling van een beleid. Zo is er in het stadsdeel Oost een beleidsnoat aangenomen waarin maatregelen worden voorgesteld en zal er een beleidsambtenaar belast met de bestrijding van armoede worden aangesteld. Het is allemaal wat laat, na jaren discussie over verarming en in sommige stadsdelen doet men nog niets en zijn er geen concrete maatregelen, maar het begin is er. Toch lijken de gemeentelijke maatregelen niet meer dan lapmiddelen. Een structurele verhoging van de minimumuitkeringen zou meer soulaas bieden. Ook voor het koemdn jaar heeft de gemeente weer allerlei plannen op stapel staan.
Jongeren, chronisch zieken en gehandicapten, voormalig daken thuislozen en mensen die een gezin in het buitenland onderhouden kunnen een extraatje tegemoet zien. Wethouder Frank Kohier deed deze toezegging tijdens de vierde Amsterdamse armoedeconferende.
Zo wordt de bijstand voor jongeren tot eenentwintig jaar verhoogd met ruim honderd gulden. Met name tienermoeders kunnen niet van het huidige bedrag rondkomen. De nieuwe bijstandsnorm voor jongeren zal het minimumjeugdloon niet
overstijgen.
In Amsterdam wonen 1400 mensen, veelal van Turkse en Marokkaanse afkomst, die een gezin onderhouden in het buitenland. Wanneer ze een bijstandsuitkering hebben, wordt het gezin in het land van herkomst niet meegerekend, en krijgen ze dus een uitkering volgens de norm van een alleenstaande, terwijl ze wel een gezin te onderhouden hebben. Het is niet mogelijk om in Nederland bijstand te krijgen voor niet-ingezetenen, maar de kostwinners met het gezin in het buitenland hebben wel extra kosten. De gemeente heeft een bedrag van een miljoen gulden gereserveerd om hieraan tegemoet te komen. Discussie in de gemeenteraad maakt echter duidelijk, dat een inkomensverbetering voor deze groep nog niet zeker is. De gemeenteraad is bang, dat het Rijk de maatregel zal verbieden, omdat het ‘territorialiteitsbeginsel'(geen uitkeringen voor mensen die in het buitenland wonen) door deze maatregel zou worden geschonden. Nederlandse uitkeringen zijn niet ‘exportabel’. De wethouder heeft toegezegd hiervoor een oplossing te zoeken. De uitkering wordt ook niet verstrekt aan het gezin in het buitenland, maar in de vorm van categorale bijzondere bijstand aan de hier verblijvende uitkeringsgerechtigde, in verband met extra kosten die ook hier worden gemaakt.
B & W trekt twee miljoen gulden uit voor gehandicapten en chronisch zieken. Zij krijgen periodiek een extra bedrag bij hun uitkering. Zij hebben vaak kosten die gezonde uitkeringsgerechtigden niet kennen, bijvoorbeeld voor diëten, stookkosten en reiskosten voor sociale activiteiten.
Oud dak- en thuislozen, die hun nieuwe woning willen inrichten, worden nu doorverwezen naar de Kredietbank. Volgens de gemeente is er bij deze categorie sprake van drempelvrees om een lening aan te gaan en verhoogt een eenmalige
gift het moreel van een gewezen thuisloze om zijn nieuwe bestaan vorm te geven. De gemeente stelt voor om elke dakloze die zich op een vast adres vestigt een vast bedrag aan bijzondere bijstand te verlenen.
Het meeste geld uit het pakket (drie miljoen) gaat zitten in een collectie-
ve ziektekostenverzekering voor cliënten van de sociale dienst. Hierover hebben de gemeente en het Ziekenfonds Amsterdam en Omstreken (ZAO) in juni een principeakkoord bereikt.
Piet van der Lende