Op zaterdag 15 september 2018 werd in een overvolle Keizersgrachtkerk in Amsterdam ‘Donut D Day’ georganiseerd. Ik schat dat er wel tussen de 200 en 300 mensen aanwezig waren. “Donut D-day’ is bedoeld als een dag van reflexie op de huidige maatschappij en de mogelijkheden voor samenwerking van verschillende sociale bewegingen.
Telkens wanneer een inleiding werd gehouden, waren er daarna 5 personen die kort hun mening mochten geven over een bepaald project waarmee zij bezig waren om de wereld te veranderen. Na de inleiding van Harro Boven waren er de volgende presentaties.
De toekomst stoel
Jan Terlouw heeft gediscussieerd met jonge ondernemers over hoe de transitie naar een duurzame economie vorm kan krijgen. Daarbij kwam naar voren dat wij vaak een sociaal-maatschappelijk bepaalde blokkade hebben om te veranderen, steeds brengen we onze bezwaren naar voren. Of vergeten we de doelstelling van een duurzame economie in de flow van de dag bij het bepalen van het beleid. Hoe brengen we een discussie over en het nemen van beslissingen over noodzakelijke keuzes dichterbij. Jan Terlouw bedacht toen de ‘toekomststoel’. Bij alle vergaderingen van bestuurders, ambtenaren en ondernemers moet een lege stoel aangeschoven worden, de ‘toekomst stoel’. Zo worden wij er voortdurend aan herinnert dat we moeten streven naar duurzaamheid. Men is nu een actie gestart om ook in de Tweede Kamer zo’n lege toekomst stoel te krijgen, de 151ste zetel. Men is een petitie gestart om dat te realiseren. Van de website van het initiatief: ‘Lizzy Butink (a.s.r. Vastgoed Vermogensbeheer), Marianne Davidson (VolkerWessels Vastgoed), Pamela Logjes (Dutch Green Building Council) en Yvette Watson (PHI Factory), allen zeer gepassioneerd voor een duurzame wereld van morgen, dagen samen met Jan Terlouw iedereen uit om de toekomst letterlijk een stoel te geven. Hiermee willen ze een beweging in gang zetten om de noodzaak van een duurzame toekomst iedere dag weer onder de aandacht te brengen’. http://www.toekomststoel.nl/
In een tweede pitch begon iemand over de zogenaamde Me-We world. Dat is een wereld, waarin niets anders dan de Donut economie kan functioneren. De pitcher presenteerde een spel om te leren hoe de wereld te veranderen. Maar de website die hij noemde http://megagame.com verwijst niet naar iets wat ik begrijp.
Follow the Money
In een derde pitch mocht Thomas Bollen van het journalistiek project ‘Follw the Money’ wat vertellen over het project. Follw the Money, de naam zegt het al, volgt de sporen van geld in onze maatschappij. En kaarten misstanden aan. Daarna gaan ze met de lezers in gesprek over patronen die achter deze misstanden zitten. Daarbij stuiten de journalisten van Follow the Money op de onverzettelijkheid van economen, doe doen alsof hun economische denkbeelden natuurwetten zijn. Daarom heeft Follow the Moneuy het project ‘economische religie’ opgezet en je krijgt 5 artikelen uit dat dossier gratis opgestuurd wanneer je een proefabonnement op Follow the Money neemt. De website zit in principe achter een betaalmuur, maar ik sprak in een pauze Thomas Bollen en die legde uit, dat ze in het project soepel met die betaalmuur omgaan. Zo kun je hen volgen op Twitter en de artikelen waaraan daar gelinkt wordt kun je gratis lezen, en als je je abonneert op de nieuwsbrief krijg je ook gratis artikelen toegestuurd. ‘Als een gedeelte maar betaalt om het te financieren, dan zijn we tevreden’ aldus Bollen.
De Turn Club
In een volgende pitch ging het over de ‘turn’ naar een duurzame economie. Gedurende de dag leveren Kunstenaars Egon Kracht, Noortje Braat en Merlijn Twaalfhoven een bijdrage op de thematiek : Egon en Noortje speelden muziek uit hun voorstelling Het zal eens Tijd worden!, Merlijn nodigt vanuit (The Turn Club ) uit tot een persoonlijk commitment van de aanwezigen. De Turn Club is een groep kunstenaars, die de wereld wil veranderen. Van de website van de Turn Club: de grote maatschappelijke vraagstukken van vandaag vragen om een kunstenaars-mindset: het vermogen om te bevragen met een open geest, schoonheid te zien, een toekomst te verbeelden, te verwarren, te experimenteren en te spelen. Kunstenaars zijn in staat om inspirerende visioenen te scheppen, een beeld van de toekomst te vormen en zo – achter de direct zichtbare horizon – een weg vooruit te zien. Een van de liedjes die werd gezongen ging over de generatie van ‘68. Waar waren die bij de grote omwentelingen die o.a. Klaas van Egmond noemde. Het lied was een dialoog tussen een vertegenwoordiger van de generatie van ‘68 en de activisten en wereldverbeteraars nu. De generatie van ‘68 zegt, wat jullie doen hebben wij allemaal al gedaan, het helpt toch niet, alles gaat door, ze kijken met een enigszins meewarige blik naar al die initiatieven van nu. Dat werkt demotiverend. Vanuit de zaal reageerde een activist op het lied. ‘OKÉ, jullie hebben de voorzet gegeven, wij koppen hem in’.
In een laatste pitch voor de pauze mocht Michiel van Hulten, die zich presenteerde als ‘ex-staatssecretaris in het kabinet Den Uyl’ pleiten voor gratis openbaar vervoer.
Van de dag heb ik verschillende verslagen gemaakt. Die zijn hier te vinden
Harro van Boven van D’66 over het basisinkomen
Initiatieven om de wereld te veranderen
Nog meer initiatieven om de wereld te veranderen.
Anne Knol van Milieudefensie en de dilemma’s van een campagneleider
Klaas van Egmond en de problemen van het geldsysteem